Three Different Girls

[lifeless]

Dat ik bij blz.2 ben

haha dat schiet lekker op met jou zeg

[Amouna.]

@LIFELESS komt er nog een vervolgje over Samia of Amina?

[0nbekendje]

haha dat schiet lekker op met jou zeg

Jij verwent ons met veel vervolgen, daarom schiet het lekker op

[ChamssDeluxxe]

Oeeeeeeewppp!!

[lifeless]

@LIFELESS komt er nog een vervolgje over Samia of Amina?

Die komt er zeker nog

maar vandaag weet ik nog niet

[lifeless]

Jij verwent ons met veel vervolgen, daarom schiet het lekker op

Hahaha, dat klopt..

Heb je nu alles gelezen?

[licaloca_]

komt ter nog wel 1 vandaag dn?

[0nbekendje]

Hahaha, dat klopt..

Heb je nu alles gelezen?

Heb nu alles uitgelezen

[lifeless]

Morgen extra veel vervolgjes over alle 3 de meiden, hou het in de gaten..


Hugg

[KRULLENBOLLL.]

Morgen extra veel vervolgjes over alle 3 de meiden, hou het in de gaten..


Hugg

Begin dan


Upppaaa

[ChamssDeluxxe]

Oeeeewwwpppieeeee..

[classygirl.]

Upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup upupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupupup

[lifeless]

16. Toeval bestaat niet


Samia

‘Ik denk dat ik ze neem,’ besluit Souhaila, en ze bekijkt de Gucci sneakers voor de laatste keer in de spiegel. Samia hoopt dat ze opschiet, ze wilt namelijk nog even naar de Zara voor wat simpele vestjes, maar ze moet half zes thuis zijn. Dat heeft haar vader haar beveelt en Samia durft zijn regels niet te overtreden.
Als Souhaila heeft afgerekend, lopen ze de Shoebaloo uit en lopen de Lijnbaan in. Eigenlijk zou Lina meegaan, maar die is al een poos druk bezig met de verhuizing. Samia is stinkend jaloers op haar. Ze kan niet geloven dat Lina op zichzelf mag gaan wonen. Mocht zij dat ook maar.
‘Hoe was het nou met die Fouad?’ vraagt Souhaila niet al te geïnteresseerd, terwijl ze asociaal op haar kauwgom kauwt.
‘Het was super! Hij is geweldig Souhaila. Hij is grappig, hij luistert naar me en hij is zo lief. Hij heeft alles! Het lijkt te mooi om waar te zijn,’ zwijmelt Samia weg.
‘Hmm,’ doet Souhaila.
‘En ik heb eens goed zitten nadenken. Vannacht hebben we er een lang gesprek over gevoerd,’ gaat Samia verder. ‘En ik denk dat ik er klaar voor ben Sou, klaar om te trouwen.’
Op dat moment proest Souhaila haar kauwgom op de grond uit. ‘Wat?’ roept ze geschrokken. ‘Je kent die hele gozer niet Sam, doe niet net alsof je hem eeuwenlang kent. Je loopt veel te hard van stapel, en geef me geen ongelijk!’
‘Maar dat gevoel heb ik niet. Het lijkt alsof ik hem al jaren ken, en weet je? Hij voelt precies hetzelfde voor mij! Nooit gedacht dat ik de liefde van me leven zou vinden. Je weet hoe ik was, ik raakte altijd snel uitgekeken. Maar nu? Ik kijk uit naar elk sms’je, ik kijk uit naar elk telefoontje. Elk woord uit zijn mond klinkt zo mooi. Ik wil graag de rest van me leven met hem delen,’ ratelt Samia aan een stuk. Ze is te verliefd, en dat in zo’n korte tijd. Ze had nooit gedacht dat liefde zo snel kan komen, maar ze zou moeten weten dat liefde net zo snel kan gaan..
Souhaila bekijkt haar vriendin. Ze heeft een bepaalde blik in haar ogen, een verliefde blik. Souhaila voelt zich hier helemaal niet prettig bij. Iets aan die Fouad zint haar niet. Dat kan ze niet duidelijk verklaren, maar dat gevoel is er. Dat gevoel krijgt ze zodra Samia over hem begint.

Als Samia wat zwarte en donkerbruine vestjes heeft gekocht bij de Zara, lopen ze de kledingzaak weer uit om vervolgens de metro te gaan pakken. Het is namelijk al bijna vijf uur.
Aan het eind van de straat nemen Souhaila afscheid, aangezien Souhaila de andere kant op moet. Ze kussen elkaar gedag, en beloven elkaar te pingen of te bellen. Vervolgens versnelt Samia haar passen, ze wilt haar metro nog redden, dan is ze ten minste ruim op tijd thuis.
Als Samia, met haar snelle passen, de hoek om rent, knalt ze bijna tegen iemand aan. Om een ruzie te voorkomen begint Samia zichzelf te excuseren. ‘Sorry, neem me niet kwalijk. Ik keek niet uit.’
Dan ziet Samia dat het een Marokkaan is, en ze schaamt zich te pletter. Ze neemt aanstalten om haar weg voort te zetten, als ze haar naam hoort roepen. Het komt uit de richting vanwaar ze net kwam. ‘Samia!’ klinkt er nogmaals. Nu blijft Samia stilstaan en ze draait zich met een ruk om. Het is de man waar ze net bijna tegenaan botste. De man is erg breed, bijna onmenselijk breed. Van de verte is zijn grote litteken, die de helft van zijn wang in beslag neemt, duidelijk te zien. Verder heeft hij een erg donkere kijkt, waar zijn borstelige wenkbrauwen de oorzaak van zijn. Zijn uiterlijk ziet er angstaanjagend uit, hij heeft iets akeligs over zich heen, iets gevaarlijks. Toch komt deze man Samia erg bekend voor.
Verward om hetgeen dat deze man haar naam roept, blijft Samia staan terwijl hij haar met grote voetstappen nadert. ‘Ik ben het Ramzi, ken je me niet meer?’ zegt hij lachend. Bij het horen van zijn naam beseft Samia dat dit een bekende van haar is. Of eigenlijk een bekende van Lina. Hij is de welbekende broer van Tino. Hij is een van de beruchtste Marokkanen in de Randstad. Hij staat bekend als gevaarlijk en gerespecteerd. Ramzi verdiend bakken met geld door enkel op zijn luie reet te zitten, hoe hij dat doet is nog maar de vraag.
‘Wat stom van me,’ lacht Samia. ‘Ik herkende je helemaal niet.’
‘Dat is dan ook jaren geleden,’ zegt Ramzi bedenkelijk. Samia knikt, ze heeft Ramzi al tijden niet meer gezien.
‘Goed dat ik je tegenkom. Ik ben namelijk opzoek naar Lina, spreek je die nog?’
‘Natuurlijk. We zijn nog steeds de beste vriendinnen. Waarom vraag je dat?’
‘Ik wil haar nummer hebben. Ik wil graag weer contact met haar opzoeken.’
‘Sorry Ramzi, maar ik geef haar nummer niet uit zonder haar toestemming,’ spreekt Samia haar belofte aan Lina uit.
Ramzi knikt begrijpelijk. ‘Geef haar mijn nummer, dan kan zij mij bellen.’
‘Dat is goed, geef je nummer maar.’
Nadat Ramzi zijn nummer in Samia’s telefoonboek heeft opgeslagen, beseft Samia zich opeens dat ze nog op tijd moet thuiskomen. Snel zegt ze Ramzi gedag, belooft hem zijn nummer aan Lina te geven, en rent in de richting van het metrostation. Onderweg vraagt Samia zich af waarom hij nou eigenlijk contact wilt opzoeken met Lina. Dat nadat broer Ilias ze verboden heeft nog met elkaar om te gaan.

Ramzi

Hij blijft Samia nastaren tot ze uit het zicht is. Het kan geen toeval zijn dat hij haar hier tegenkomt. Het heeft een betekenis om de beste vriendin van Lina tegen te komen. Het is het lot.
Jarengeleden is hij een tijdje bevriend geweest met de beeldschone Lina. Maar zij heeft nooit geweten dat er voor hem meer speelde dan enkel vriendschap.
Hij heeft het haar nooit kunnen zeggen. Hij heeft er maanden mee gezeten, en net toen hij al zijn moed had verzameld het haar te zeggen, kreeg Lina een vriend.
De stoere meedogenloze gerespecteerde en gevaarlijke Ramzi, die voor niets of niemand bang is, die door de mensen wordt geadoreerd, was in Lina’s bijzijn maar een stom sukkeltje. Jammer genoeg is hun contact bruut tot zijn einde gekomen. Dat alles door Ilias. Maar Ramzi is het hier nooit mee eens geweest, en hij zal alle kansen grijpen weer contact met haar te krijgen.


Het volgende vervolgje volgt

[classygirl.]

Spannend! up

[lifeless]

17. De verhuizing en een hele leuke buurman


Lina

Vanaf vandaag woont Lina officieel in het appartement in Den- Haag. Het is allemaal heel snel gegaan. De dagen zijn als een razende voorbij gegaan. Een week lang zijn Lina en Mo bezig geweest in het appartement. Ze hebben de muren opnieuw gewit en ze hebben nieuwe spullen besteld en in het huis geplaatst. Lina kan maar niet aan het idee wennen dat ze hier nu woont. Het is zo’n raar idee dat ze in een vreemde stad, zonder haar ouders om haar heen, woont.
Het nemen van afscheid van haar moeder, was voor haar het aller-moeilijkst. Haar moeder die alles voor haar betekend, die Lina met al haar liefde en geduld heeft opgevoed. Lina vind zichzelf egoïstisch, ze heeft uiteindelijk voor zichzelf gekozen.

Omdat het vandaag officieel Lina’s nieuwe ‘huis’ is, moet dat gevierd worden. Ze heeft haar vriendinnen uitgenodigd, die Lina’s nieuwe huis voor het eerst zullen zien. Lina heeft een terras, waar ze ook een prachtig uitzicht heeft. Lina heeft een paar stoelen buiten gezet, en een klein tafeltje. Daarop zet ze de flessen frisdrank.
Buiten is het niet erg warm, maar het is zeker niet koud, het is tenslotte al eind maart. Vanbinnen wordt de muziek zo hard gezet, dat je het vanaf het terras goed kan horen.
Wanneer alles gereed staat, klink het geluid van de bel door het huis. Lina loopt naar de intercom en ziet de twee blije hoofden van haar vriendinnen, en Loubna, voor de camera staan. Lina drukt op de knop en doet alvast de deur op een kiertje voor als ze boven zijn. Loubna wilde zo graag mee,dat Samia haar na lang zeuren toch heeft meegenomen.
Al gauw hoort ze wat gekakel op de gang en ziet Lina Samia verschijnen. ‘Zina!’ roept ze uitgelaten en ze rent op Lina af alsof ze elkaar twee jaar niet gezien hebben. Souhaila en Loubna, volgen en vervolgens bewonderen de drie Lina’s nieuwe woning en lopen wat rond. Als ze in alle kamers een kijkje hebben genomen, gaan ze met zijn vieren op het dakterras zitten. Lina merkt een Albert Heijn tas op in Souhaila’s handen. ‘Wat is dat?’
‘Drank!’ roept Souhaila en ze tovert een fles Smirnoff, een fles Bacardi en wat Redbulls tevoorschijn. Lina vind het maar niks. Als Souhaila heeft gedronken, veranderd ze in een ander mens.
‘Oké. Maar dames, ik wil het vanavond rustig houden. Loubna is erbij en hieronder woont een Marokkaan,’ zegt Lina op fluistertoon.
‘Een Marokkaan?’ vraagt Samia en ze maakt het blike Redbull open.
‘Is hij lekker?’ vraagt Souhaila de jongensgek.
‘Euhm, nou, hij ziet er zeker niet verkeerd uit. Hij woont op zichzelf en hij heet Ouassim.’
‘Dus je hebt al kennis met hem gemaakt. Slet!’ grapt Souhaila.
‘Zo ging het niet,’ verzucht Lina en ze denkt terug aan vanmiddag, ze schaamt zich er nog steeds dood om.
‘Ik zat een beetje buiten van mijn Ice Tea te genieten, toen ik beneden iets hoorde. Vanuit mijn terras kan ik op het terras onder me kijken. Ik kijk er wel eens vaker op. Er staat enkel een halterbank, maar ik heb er nooit iemand gezien. Uit nieuwsgierigheid ging ik kijken in de hoop te zien wie ik onder me heb wonen. Toen zag ik een superbruin gespierde Marokkaan naar buiten komen. Hij ging op de halterbank liggen en terwijl hij aan de slag ging met de halters, genoot ik van het uitzicht. Ik kon mijn ogen er niet van af houden,’ verteld Lina uitgebreid.
‘En toen.. Betrapte hij je?’ vraagt Loubna, die al een blunder voelt aankomen.
‘Ja!’ zegt Lina vol schaamte. ‘Ik stond daar dus minutenlang naar hem en zijn lichaam te staren. Ik schaamde me dood! Hij had me allang gezien, maar deed alsof hij me nog niet gezien had, dat vertelde hij daarna.’ De meiden gieren en brullen van het lachen, terwijl Lina het eigenlijk helemaal niet komisch vind. Ze schaamt zich er werkelijk kapot om en durft hem nooit meer aan te kijken.
‘Wat zei hij toen?’ vraagt Samia nieuwsgierig.
‘Hij vroeg of ik de nieuwe bewoner was en heette me welkom. Verder vroeg hij hoe ik heette en of ik hier alleen woon.’
‘Oef, voortaan kom ik ieder weekend naar die gespierde gozer gluren!’ roept Souhaila iets te hard.
‘Van mij mag je hoor!’ klinkt er uit het niets een mannenstem. De meiden kijken elkaar een voor een geschrokken aan. Het geluid komt namelijk van beneden. Lina is bang dat het is, wie ze denkt dat het is. Dat betekend dat hij het gesprek gehoord heeft! Zelfverzekerd staat Souhaila op van haar stoel en loopt naar de reling van het balkon toe. ‘Jeetje Lina, je had gelijk! Hij is echt knap!’ roept Souhaila zonder schaamte.
‘Souhaila, kom terug,’ sist Lina zo zacht mogelijk.
‘Wat doen jullie daar allemaal met die harde muziek?’ klinkt de mannenstem, die hoogstwaarschijnlijk van Ouassim afkomstig is, opnieuw.
‘Me lieve vriendin Lientje woont hier sinds vandaag definitief. En dat moet natuurlijk gevierd worden,’ verteld Souhaila.
'O, in dat geval komen we even mee feesten.'
‘Wie is we?’ vraagt Souhaila uitdagend.
‘Ik en mijn vriend, hij zit binnen.’
‘Jullie zijn van harte welkom!’ besluit Souhaila, zonder Lina's toestemming.
‘Oké, dan komen we even naar boven.'
‘Is goed!’ en Souhaila loopt weer terug naar haar plek.
‘Wat doe je!’ bijt Lina haar boos toe. ‘Die komen dus echt niet binnen. Ik heb mijn broer beloofd geen gekke fratsen uit te halen. Voor hetzelfde geld staat hij hier straks binnen. En dan? Dan gaan we er allemaal aan!’
‘Doe niet zo dramatisch. Alleen even wat drinken, met mannen in gezelschap is het altijd gezelliger,’ zegt Souhaila simpelweg. ‘Ik ga alvast de deur open doen.’
Lina wilt nog wat zeggen maar Souhaila is al naar binnen geschoten. Lina is boos, echt boos. Souhaila gaat soms te ver, veel te ver.