Three Different Girls

[gehaktbal]

Waar staat dat? Rot toch een eind op.

Stik

[lifeless]

Maar je verwacht wel dat mensen als een blijehond gaan wachten.. Anders zou je niet zo reageren.. Voor de test blanlablabla

Verwacht ik dat? Jij maakt je eigen conclusies, doe er wat aan klein kind.

Ik begrijp dat het niet leuk is te wachten. Het enige wat ik vraag is BEGRIP!(dit zeg ik alleen maar voor de 20e x)
Als ik niet kan schrijven door omstandigheden, kan het niet anders. En natuurlijk vind ik het niet leuk om fans te verliezen. Maar heb gewoon een hoop aan me kop. Iedereen heeft wel eens van die periodes. Vorige week heb ik twee vervolgen geplaatst, maar niemand die het opmerkte.(heb het hier over de klagers)Maar zodra jullie lang moeten wachten kunnen jullie er wel wat van zeggen.


Mohim, voor de belangstellende, ik ga er dit weekend hard aan werken.

[Casa_Maghrabia]

Verwacht ik dat? Jij maakt je eigen conclusies, doe er wat aan klein kind.

Ik begrijp dat het niet leuk is te wachten. Het enige wat ik vraag is BEGRIP!(dit zeg ik alleen maar voor de 20e x)
Als ik niet kan schrijven door omstandigheden, kan het niet anders. En natuurlijk vind ik het niet leuk om fans te verliezen. Maar heb gewoon een hoop aan me kop. Iedereen heeft wel eens van die periodes. Vorige week heb ik twee vervolgen geplaatst, maar niemand die het opmerkte.(heb het hier over de klagers)Maar zodra jullie lang moeten wachten kunnen jullie er wel wat van zeggen.


Mohim, voor de belangstellende, ik ga er dit weekend hard aan werken.

pak gerust je tijd mop.

[licaloca_]

uppp dit verhaal is super no matter what they say

[hollereer]

Geduld loont. Kan je niet wachten move je ass naar de andere kant. Ze wordt hier niet voor betaald !!

[Naiiima]

Hahahaha rare mensen hierzo..
Lifeless, meissie doe gewoon je ding! Er word geen mes op je nek gelegt, het is nog steeds jou keus! Maar up met die dikke vingertjes 8D Ik wacht hoe dan ook moet ik de einde weten. So take your time, UUUUUUUUUUUUUUUUUPPPPPPPPPPPPPPPPPPP!!!

[Naiiima]

Nadoorlady, upp buga-buga dans!



=P

[Unkown_]

Is echt zonde. Zoals ik al vermeld had, schrijftalent heeft ze, alleen jammer dat het zo lang duurt voor ze een vervolg plaatst. Als je geen tijd hebt voor een verhaal, moet je er ook niet aan beginnen. Klaar punt uit.

Sorry, het duurt inderdaad lang maar wat je daar zegt vind ik niet kloppen. Dit verhaal is niet pas sinds een maand begonnen ofzo,ze is er al een lange tijd mee bezig. En er kan veel gebeuren in zo'n tijd. Waarschijnlijk had ze de eerste tijd van het verhaal, de eerste 2 maanden ofzo veel meer tijd had om te schrijven,maar zijn er dingen gebeurt waardoor ze dat niet meer heeft. Je kan nooit weten of je over een paar maanden nog evenveel tijd en inspritatie voor een verhaal hebt.. En wat had ze dan moeten doen? Ermee kappen? Geloof mij, er zijn genoeg meiden die dat doen wanneer ze even tijd tekort komen,maar gelukkig heeft Lifeless dit niet gedaan.
Begrip tonen heet dat, klaar punt uit.

[Unkown_]

Up..

[naamloos135]

Nadoorlady, upp buga-buga dans!



=P

Hahahaha NadorLady je draait het om



Dadadadadadadadadadadada

[lifeless]

77.1 Haar angst in levende lijven


‘Mij kan je niet te slim af zijn lieve Samia, ik wist al dat je hier zat,’ vervormen zijn lippen zich tot een scheef lachje. Van de diepe snee die Samia op zijn gezicht had aangebracht, is nu enkel een groot litteken te zien. Het litteken heeft zijn wang in bezit genomen. Samia had zich bij voorbaat niet bedacht dat de snee zo diep zou zijn.
‘Laat me gaan Fouad! Ik heb de politie gebeld, ze zijn al onderweg!’ doet Samia tevergeefs een poging Fouad de stuipen op het lijf te jagen. Fouad begint onbedaarlijk hard te lachen, waarna hij Samia bij haar keel neemt en haar tegen de muur aan drukt. Samia probeert met man en macht naar adem te happen en haar ogen lopen vol tranen. In een aantal secondes ziet ze haar leven aan haar voorbij flitsen. ‘Het liefst laat ik je hier sterven, maar zo makkelijk laat ik je er niet van af komen. Ik wil je eerst laten lijden vooraleer ik de aanleiding zal zijn van jouw einde,’ snuift hij verbitterd waarna zijn greep zich verstrakt. Net op het moment dat Samia het idee heeft te stikken, laat Fouad haar los. Samia stort als een kaartenhuis in elkaar en heeft moeite haar ademhaling weer op gang te laten komen. Als ze een minuut later om zich heen kijkt, ziet ze dat Fouad de kamer verlaten heeft.
Misschien is dit haar kans om te kunnen ontsnappen. Met moeite komt Samia overeind en strompelt de kamer uit. Net op het moment dat het lijkt Samia te lukken de voordeur te bereiken, hoort ze zijn brullende stem vanachter haar. ‘Waar denk jij heen te gaan?’ vraagt hij retorisch waarna hij haar stap voor stap nadert.
Bevreesd draait Samia zich om. Haar ogen gaan van hem na het glas water in zijn handen die hoogstwaarschijnlijk voor haar bedoeld zal zijn. ‘Drinken. Nu!’ beveelt hij streng.
Samia perst haar lippen stijf op elkaar en weigert zo te drinken. ‘Dwing me je niet om te drinken. Drinken!’ verheft hij zijn stem nu. Samia houdt voet bij stuk en kijkt vol angst na het glas water die hij dicht bij haar lippen houdt. God mag weten wat daar in zit.
Fouad zet het glas op het dressoir in de gang en voor Samia het door heeft, stompt Fouad haar in haar buik waardoor Samia in elkaar krimpt van de pijn. Op deze manier is Samia het perfecte slachtoffer, en zodoende trapt hij nog een aantal keer tegen haar buik en ribbenkast.
‘Stop alsjeblieft! Stop!’ smeekt Samia huilend. De pijn is hels, en gevoelsmatig lijken al haar ribben te zijn gebroken. Ze heeft geen kracht zichzelf te verzetten, ze is er te zwak voor. Gek genoeg stopt Fouad met zijn daad, en hij tovert zijn welbekende misselijke lach tevoorschijn. Hij hurkt langs Samia neer met het glas in zijn handen. ‘Drinken, ik zeg het niet nog een keer, want dan laat ik niets meer van je over,’ fluistert hij. Geleidelijk opent Samia haar mond. Nietsvermoedend van wat er in het water zit, giet Fouad de inhoud van het glas in Samia’s mond. Minuten verstrijken, en Samia voelt zich alsmaar zwakker en zwakker worden tot op het punt dat ze in een diepe slaap valt.

Pikke donkerte in de ruimte. Het is koud hier, verschrikkelijk koud. Waar is ze? Ze heeft geen besef van waar ze is, of hoe ze hier terecht gekomen is. Waarom is het hier zo donker? Op dat moment voelt Samia dat ze haar handen en voeten zijn vastgebonden. Is dit weer een van haar nachtmerries?
‘Help!’ wilt Samia roepen, maar dan realiseert ze zich dat er tape is vastgeplakt op haar mond. Dit is geen droom, dit is de werkelijkheid.
‘Het ging makkelijker dan ik gedacht had,’ klinkt er uit het niets ergens vanuit de donkerte van de kamer. Samia schrikt op en is direct weer bij zinnen. Deze stem herkent ze, het is de stem van de man die haar leven verwoest heeft. Het is de stem van de man die haar vreselijke nachtmerries bezorgd. Het is de stem van de man waarvoor Samia als de dood is. De stem waarvan Samia gehoopt had hem nooit meer te hoeven horen.
‘Alles verliep volgens plan. Ik vertelde de buurvrouw in alle geuren en kleuren dat je mijn zusje bent en dat je van huis was weggelopen. Daar hielt je je verscholen. Je liep gevaar, en ik wilde je helpen je leven weer op te pakken. Je had haar gezicht moeten zien, ze leek ieder moment in huilen te kunnen uitbarsten. Die buurvrouw had een reserve sleutel van Lina’s appartement, en gaf die zonder pardon aan mij. Te gek voor woorden, vind je niet? In slechts een minuut had ik haar vertrouwen al voor me gewonnen. Ik moest haar nog beloven dat alles zou goed komen met je,’ verteld Fouad. Zacht gegrinnik volgt. Kennelijk vind hij het maar lachwekkend.
‘Ik vertelde haar dat je mijn zusje bent, dat je het belangrijkste in mijn leven bent en dat ik zielsveel van je hou. Dat laatste was niet helemaal gelogen. Ik hield van je, ja dat deed ik echt. Maar dat had nooit mogen gebeuren. Je bent een schaamteloze vrouw Samia. Dat had ik al kunnen weten bij onze ontmoeting, maar ik hoopte dat je mij het tegendeel zou gaan bewijzen. De juiste normen en waarde heb je niet meegekregen, je bent een groot schandaal voor onze bevolking. Vrouwen als jou moeten gestenigd worden. Jammer voor jou heb je hier te maken met de verkeerde. Ik had al direct een vermoede dat je bij je zus in Antwerpen was, daar waar je dacht veilig te zijn. Je vader vertelde je zus dat we op bezoek kwamen, terwijl ik tegelijkertijd in haar straat op de uitkijk stond. En wie zagen we daar even later na buiten vluchten? Best een slim plan, al zeg ik het zelf. Al was je gevlucht naar een ander continent, uiteindelijk zou ik je toch hebben gevonden. Je kunt niet voor me vluchten Samia. En ik weifel er ook niet aan mijn beloftes niet waar te maken. Jij verdiend het niet om te leven, geen enkele vrouw als jou verdiend dat. Je hebt slechts enkele uren geslapen. In de tussentijd tilde ik je na de auto waar ik je in de kofferbak legde, je hebt er niets van gemerkt. Best goed spul is het eigenlijk, het werkte sneller dan gedacht. En nu ben je hier dan, terug op de plek waar je mijn gezicht verminkt hebt. Ik vind trouwens dat ik je dit alles wel kan vertellen, dit zijn immers toch je laatste minuten. Het grappigste is dat niemand ooit jouw lichaam zal gaan vinden. Het zal geheel opgeruimd worden. Iedereen zal denken dat je vermist bent. Maar niemand zal om jou treuren want je stelt toch niets voor. Niemand zal je zoeken, je missen of tranen laten vallen voor jou. Ze zullen eerder blij zijn dat je uit de weg bent geruimd, net als dat ik dat ben.’

[lifeless]

77.2 Haar angst in levende lijven


Plotseling wordt het licht aangeknipt. Samia knippert wat met haar ogen die aan de donkerte gewend waren geraakt. Haar ogen zijn ondertussen vochtig geworden van Fouad’s woorden. Ze voelt zich onbelangrijk en ongeliefd. Samia heeft altijd al het idee gehad dat ze er beter niet had kunnen zijn. Want wat heb je aan het leven, als er toch niemand is die om je geeft? Ergens weet Samia wel dat er slechts een paar enkelingen zijn die wel om haar geven, en die mensen koestert Samia in haar hart.

Nu pas beseft Samia dat ze poedelnaakt is. Haar armen en benen zijn vastgebonden aan de leuningen van het bed. Het bed waar Fouad haar had willen verkrachten. Fouad staat tegenover het bed en kijkt met een scheef hoofd op Samia neer.
‘Zie je dit mes Samia?’ houdt hij een vlijmscherp groot mes voor zich uit. ‘Met dit mes snijd ik zo door je mooie huidje heen. Maar daarvoor zal ik eerst wat schrammetjes aanbrengen. Dat is slechts wat leedvermaak.’
Samia’s hart slaat dubbel. Huiverig blikt ze op het scherpe mes en krijgt het er benauwd van. Ze moet hier weg! Met al haar kracht probeert ze zichzelf los te rukken van het bed, maar al snel krijgt ze door dat het geen nut heeft. De touwen zijn te strak om haar polsen en enkels gebonden. ‘Je kan geen kant op. Hier op dit bed zal jij sterven Sammetje. Maar niet getreurd, het zal snel voorbij zijn. Alhoewel ik je eerst wat zal laten lijden zoals jij mij hebt laten lijden,’ grijnst Fouad.
Hij gaat naast het bed staan en staart naar Samia’s naakte lichaam. ‘Je bent nog steeds even mager. Het ziet er niet uit. Wij mannen houden van vlees op het bot, maar met dat lichaam van jou kan je zo in een biologielokaal gaan staan als geraamte.’ Een oorverdovende lach ontglipt zijn mond. Vervolgens zet hij zich neer op het bed en houdt het mes tegen Samia’s dijbeen.
Samia spartelt wat, maar voor ze het zich beseft, zet hij een diepe snee in haar been. Samia schreeuwt zo hard ze kan, maar veel zin heeft het niet door de tape die op haar mond geplakt is. De tranen springen in haar ogen, en in gedachtes doet ze een dua. Vervolgens brengt Fouad nog op Samia’s buik, hals en armen wat diepe sneeën aan. Samia vergaat van de pijn en is bedolven van het bloed. Dan gaat Fouad boven op Samia zitten en houdt het vlijmscherpe mes tegen haar wang aan. ‘Ik ga nu een mooi kunstwerk aanbrengen op je gezichtje. Net zoals jij bij mij gedaan hebt, oh nee wacht even, ik ga het nog mooie..’ Fouad stopt even met praten als hij van beneden wat gestommel hoort. Hij spitst zijn oren en fronst zijn voorhoofd, maar als het gestommel stopt, gaat hij gewoon verder met zijn daad. ‘Tanden op elkaar schatje, het kan even pijn doen.’
Samia voelt het mes tegen haar slapen aan en haar ogen schieten vol met tranen. ‘Ya rabbi, laat er een wonder gebeuren.’
Op dat moment klinkt er weer wat gestommel, maar dit keer luider en dichterbij. En voor Samia het zich beseft, wordt de deur open getrapt door een aantal politieagenten met wapens die gericht zijn op Fouad. ‘Laat dat mes vallen!’ roept een van de agenten. Maar Fouad is niet van plan te luisteren, en hij drukt het mes nu strak tegen Samia’s keel aan. ‘Zet geen stap dichterbij, of ik snij haar mooie keeltje open!’
‘Ik zeg het nog een keer, laat dat mes vallen!’ herhaalt de agent zijn woorden. Fouad laat zijn mes niet vallen, integendeel zelfs. Hij kijkt Samia nu recht in de ogen aan. ‘Veel succes daar in de hel,’ wenst hij haar toe, maar nog voordat hij haar keel wilt open snijden, schiet een van de agenten Fouad twee keer in zijn borst waardoor hij wezenloos neervalt op het bed.
Samia huilt, van verdriet, van de schrik, van de pijn, maar ook van geluk. Ze stond op het punt vermoord te worden op een gruwelijke wijze. Ze is gemarteld en heeft diepe sneeën over haar gehele lichaam. Maar toen ze hoopte op een wonder, was het wonder daar. Ze is gered.

[lifeless]

Dubbel vervolg lady’s, zoals ik al had beloofd. Hopelijk kan ik het zo een beetje goed maken.
Ik zal dit keer echt proberen gauw weer een vervolg te plaatsen. Het volgende vervolg zal uiteraard over Lina & Tino gaan, het langverwachte moment

X

[Unkown_]

Wat een spannende vervolgjes.
Gelukkig is die flikker nu dood.

[naamloos135]

Je hebt jezelf echt overtroffen, dat was echt spannend! Ondanks ik voor ik eraan begon eerst de laatste zin van het tweede vervolg had gelezen. Eindelijk is hij dood en nu mag het wegrotten in de hel

Gaan Samia en Ouassim elkaar nog ontmoeten en verliefd worden trouwens of hebben ze daar geen tijd meer voor aangezien het verhaal helaas al bijna is afgelopen ?

Ben benieuwd