Three Different Girls

[Mileila_moslima]

Waaauw ik heb jou gemist, waar was je?

Dank je wel!

Hihi ik heb jou ook l gemist lieverd! Ik was zo druk,ongelofelijk.

Geen dank!

[Saffiya]

Waar is vervolgje tino en lina


Je doet et goed!!!

[lifeless]

Hihi ik heb jou ook l gemist lieverd! Ik was zo druk,ongelofelijk.

Geen dank!

Ik ook. En je bent er ook nog eens zo vroeg uit!

Waar is vervolgje tino en lina


Je doet et goed!!!

Hey meid, dat is ook een tijdje geleden dat ik jou gezien heb! Ik had donderdag een vervolg geplaats, heb je die gelezen? Vandaag komt het vervolg daarop.

Bedankt

[Prinsesjee..]

Ik ben benieuwd..

[Mileila_moslima]

Ik ook. En je bent er ook nog eens zo vroeg uit!

Hey meid, dat is ook een tijdje geleden dat ik jou gezien heb! Ik had donderdag een vervolg geplaats, heb je die gelezen? Vandaag komt het vervolg daarop.

Bedankt

Vervelend die drukte. Ik ben trouwens ziek geworden door de stress. Dus ik doe nu heel rustig aan. Hihi ik heb met mezelf afgesproken tot 12 uur op de laptop. En dan tot 5 uur leren.

[Sii_]

UP, ga je vandaag een vervolgje plaatsen?

[Saffiya]

Hey meid, dat is ook een tijdje geleden dat ik jou gezien heb! Ik had donderdag een vervolg geplaats, heb je die gelezen? Vandaag komt het vervolg daarop.

Bedankt

Haha k kijk wel mee, ja due heb k gelezen wacht echt op het vervolg!!

[LadyNadoor..]

Thanks honey


Hij deed wel een beetje arrogant, vonden jullie niet?
You're welcome! Haha zo'n reactie maakt het al wat beter meis, dit waardeer ik namelijk heel erg..

Een van de beste schrijfsters? Ik voel me gevleid! Heel erg bedankt voor je reactie.

Hahaha maar jij staat bovenaan als het om Tino gaat.

Jaa, hij dacht zeker dat Lina achter zijn kont zou gaan lopen. Nou forgert it , nu is Tino er!!!
AHhahahha jaa inderdaad, nobody touches my Tino, en btw, ik heb vandaag over hem gedroomt!!! Dat was echt raar, ik droomde dat Lina en Samia een ongeneeslijke ziekte hadden en Samia accepteerde Tino niet, pas maar na een tijdje. En ze begon te wenen omdat Souhaila teveel tijd spendeerde aan Naoufel!! Echt raar hahhaha. En toen vond ze Tino ok.
Ik denk dat Tino het niet gaat uitmaken omdat hij zoveel van haar houdt en dan gaat Ramzi iets verschrikkelijks doen (daardoor is zijn moeder gestorven, zij zag wat Ramzi gaat doen) Echt verschrikkelijk man!! Tino gaat toch niet dood op het einde??? Dat kan mijn hart niet verdragen!!!!

[lifeless]

Vervolg is in de aanmaak lady's.

[fatimabratz]

WHAAAAAAAAAAA YES YES YES YES YES !

Je hebt me al blij gemaakt met dat vervolg van machteloos!
& als je wilt dat je me nog blijer wilt maken ; hier is een tip ( schrijf nog een vervolg van Tina & Lina !)

ihhiih
xoxo

Want ben namelijk ziek heb hoge koorts, verkouden, en buikpijk geloof me is absoluut niet fijn!
UPPPPPPPPPP
je schrijft GEWELDIGGGG !

[fatimabratz]

oepsssie ik bedoel Tino ;$$$$ !

[lifeless]

68.1 Machteloos


Stilte. Doodse stilte vanachter de deur. Op de achtergrond klinkt het geruis van de wind. Lina observeert de omgeving, het is niet bepaald een buurt waar veel allochtonen wonen. Er zijn hier vrijwel enkel koopwoningen te vinden, en dure grote bakken. Het is een wijk waar vooral veel Nederlandse gezinnetjes wonen.
In haar ooghoek ziet Lina de gesloten gordijnen bewegen. Nu weet Lina zeker dat er iemand binnen is, en ze begint met beide vuisten tekeer te gaan op de voordeur. ‘Doe open! Ik weet dat je daar bent Faysal!’ brult ze gericht tot de deur. ‘Ik ga niet weg alvorens jij die klote deur open doet!’
Lina schrikt als de deur met een ruk wordt open getrokken, en ze stopt per direct met roepen. Daar staat Tino, in de deuropening, met een ontbloot gespierd bovenlichaam. Lina weet even niet meer waar ze moet kijken, en voelt haar hoofd rood aanlopen.
‘Wat kom je hier doen?’ informeert Tino. Even schrikt Lina van zijn directheid en neemt vervolgens de tijd zijn gezicht in haar op te nemen. Ook hij heeft dikke donkere kringen rondom zijn ogen en een ongeschoren gezicht. ‘Wat denk je dat ik hier kom doen? Een pakketje bezorgen?’ vraagt Lina op een bijdehante toon.
‘Wie heeft je hier gebracht,’ vraagt Tino verder.
‘Luister Tino ik weet dat je moeder is overleden, maar jezelf hier opsluiten is niet de juiste oplossing,’ komt Lina ter zaken, en ze loopt onuitgenodigd langs hem heen naar binnen. Als Lina de woonkamer betreedt, krijgt ze zowat een hartaanval. Op de tafels staan verscheidene flessen Chiva’s en Jack Daniels en een toren van pizzadozen en afval van de afhaalchinees. Over de vloer ligt vieze was verspreid en als Lina naar de keuken loopt ziet ze dat de afwas zowat tegen het plafond staat.
‘Wat is hier gebeurd Tino? Een bom ontploft?’ vraagt Lina met een sarcastische ondertoon. Als Lina geen antwoord krijgt, blikt ze vluchtig op Tino die haar is gevolgd. Een lege uitdrukkingloze blik vult zijn ogen. Er is geen teken van leven in te vinden. Hij staat tegenover haar, maar eigenlijk is hij er niet. ‘Waarom doe je jezelf dit aan Faysal? Ik snap dat het revalidatieproces lastig is, je bent immers net je moeder verloren, maar je kan zo niet verder in deze teringbende. Ga jij zo om met verdriet? Denk je het zo te kunnen oplossen? Je verdriet zal hierdoor alsmaar toenemen. Als jij je gevoelens zo gaat opkroppen, zal je op een dag uitbarsten.’
Tino zwijgt, er is geen spoor van emotie te bekennen. Nu vind Lina het genoeg. Ze voelt haar woede zich opborrelen. ‘Laat nou eens verdomme een keer iets van je emoties zien. Je bent niet van steen! Waarom is het zo moeilijk voor je om je gevoelens kenbaar te maken? Waarom vertel je me niets? Denk jij van de pijn te kunnen vluchten door niemand onder ogen te komen? Negeer je me daarom al die dagen?’
Tino schudt zijn hoofd en vestigt zijn blik op zijn voeten. ‘Er is een andere reden voor.’
‘Wat dan? Vertel het me dan? Waar wacht je op?’ roept Lina ietwat hysterisch.
‘De laatste woorden van mijn moeder waren dat ik afstand van jou moest nemen. Voor ons eigen best wil.’ Lina voelt de grond onder haar voeten wegzakken bij deze woorden. Dit moet ze even tot zich laten bezinken. Ze dacht dat zijn moeder haar mocht, ze dacht dat zijn moeder haar aardig vond. Ze zei zelfs dat Lina de enige is die hem op het goede pad kan betrekken. Maar nu dit. Hier heeft Lina geen goed gevoel bij.
‘Jij bent de enige die me kan helpen hier boven op te komen. Ik heb het geprobeerd. Ik probeerde je te vergeten, maar het is me niet gelukt. Je volgt me bij alles wat ik doe. Alles wat ik zie, doet me aan jou denken. Ik wist niet wat ik moest doen. Maar nu je hier tegenover me staat besef ik dat ik dit niet kan,’ zegt Tino zachtjes. Lina realiseert zich dat Tino nooit zo openlijk over zijn gevoelens heeft gepraat, en nooit heeft ze het verwacht ooit te mogen ervaren. Tino doet een paar stappen naar voren en laat zijn handen op Lina’s heupen rusten. Zijn gezicht is nu zo dichtbij dat Lina zijn adem kan voelen. ‘Vertel me alsjeblieft hoe ik verder jou zou kunnen? Hoe hard ik het ook zou proberen, uiteindelijk zal ik hoe dan ook weer bij jou terecht komen. Mijn wegen zullen altijd naar jou leiden.’
Lina slikt de brok in haar keel door en beseft dat ze hem onbewust vergeven heeft voor zijn daad. Haar woede maakt nu plaats voor begrip. ‘Waarom zei je moeder dat Tino?’ vraagt Lina dan.
‘Niemand die ons die vraag kan of zal beantwoorden,’ weet Tino. ‘Niemand.’

De huiskamer ziet er weer een beetje leefbaar uit. Alle pizzadozen en het afval zijn opgeruimd, de vloer is geschrobd en de tafels zijn netjes afgedaan. Onder al dat puin schuilt een prachtige huiskamer met prachtige meubels in bruine en beige tinten. Lina is vastbesloten dat Tino zijn leven weer moet oppakken en moet verder gaan. Maar wel met Lina die hem daarbij zal helpen.
Als Lina klaar is met de woonkamer, besluit ze iets klaar te maken. Ze trekt alle kasten open, maar ze zijn een voor een leeg. Lina’s laatste hoop is de koelkast, maar ook die is leeg, op een paar flessen alcohol na. ‘Waarom zijn alle kasten leeg?’ roept Lina vanuit de keuken. ‘Wat moet ik nu klaarmaken?’
‘Ik heb geen boodschappen gedaan sinds de dag dat ik hier woon. We bestellen wel een pizza,’ hoort Lina hem grinniken.
‘Dat jij die rotzooi nog kunt eten!’ Lina gooit de deur van de koelkast dicht en loopt vervolgens de huiskamer weer binnen. ‘Ik vind het goed, als je straks maar niet rollend door het leven gaat door al dat ongezonde voedsel.’
Tino grijnst breed, en trekt haar bij hem op schoot. Hij slaat zijn grote armen strak om Lina heen. ‘Blijf je hier?’ wilt hij weten.
‘Ik blijf hier totdat het weer beter met je gaat,’ heeft Lina zo net besloten.
‘Zullen we een weekendje Parijs doen? Ik ken een hotel daar, het is een van de duurste hotels in Parijs. Het zijn hotelkamers waar je u tegen kan zeggen,’ verzekert Tino haar. ‘Zelfs Beyoncé heeft daar overnacht. Misschien komen we haar wel tegen in de lobby.’
Er krult een lach op Lina’s gelaat. ‘Misschien weet je dan wel een handtekening te bemachtigen.’
‘Ja, dat is echt mijn grootste droom. Misschien mag ik haar dan zelfs even aanraken. Ik zal die hand dan nooit meer wassen,’ doet Tino met een bekakt stemmetje. Lina giert het uit van het lachen, en is blij dat hij weer een beetje de oude is.
Lina klimt van Tino’s schoot af en nestelt zich in de hoek van de bank. ‘Vertel me nou eens waarom je altijd zo harteloos doet,’ floept Lina eruit. Ook Tino had deze vraag niet zien aankomen. Hij zoekt eventjes naar de juiste woorden, maar begint dan toch met vertellen.
‘Dit is een hard wereldje Lina. Ik pas me hierop aan. Ik heb meer dingen gezien in mijn leven dan de gemiddelde mens. Neven zijn voor mijn ogen neergeschoten, nichten zijn verkracht terwijl het gebeuren gefilmd werd, en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dit alles door dit wereldje. Dit wereldje heeft me ijzersterk gemaakt. Het is een wereldje waar je iedere dag in moet weten te overleven omdat je nooit weet wat de dag je te brengen heeft. Het kan zomaar eens over zijn,’ verteld Tino. ‘Vrouwen zag ik als lustobjecten, niets meer, niets minder. Ze boden zich gratis aan, en ik wees hen aanbod niet af. Maar jij bent zo anders dan andere. Zo anders dan de vrouwen die zich voor mijn voeten wierpen. Eerst leek je niet anders dan andere, maar toen leerde ik je echt kennen. De echte Lina. Ik heb nog nooit zoveel gesmacht naar een vrouwtje voor me eigen waarmee ik een toekomst zal opbouwen. De toekomst die ik nu zonnige tegemoet zie, met jou aan mijn zijde natuurlijk.’
Tino heeft niet gemerkt dat Lina tijdens zijn verhaal een traantje wegpikte. Ze is ontroerd door zijn verhaal, en had nooit geweten dat Tino zich zo opstelde door wat hij meegemaakt heeft. Lina is blij met zijn bekentenis. Dit geeft haar het gevoel hem weer een stuk beter te kennen. Dit wereldje heeft hem gemaakt tot de man die hij nu is, en zo heeft Lina hem het liefst.

[lifeless]

Hier is het vervolg dan schatjes, en dan nog wel een XXL vervolg. Ik zal zo op jullie voorgaande reacties in gaan, eerst even vreten.

[naamloos135]

Prachtig, zoals altijd! Arme Tino. Hij moet wel erg van pizza houden.

[Prinsesjee..]

Komt er nog meer?