Three Different Girls

[naamloos135]

En wat vind je van deze knapperd: wentworth miller

Nee hem vind ik dan weer niet zo geweldig

[barboera_2ncia]

Nee hem vind ik dan weer niet zo geweldig

Waaaaat Ik vind hem zeker een knapperd, en hij heeft egt een leuke serie: Prisonbreak

[naamloos135]

Waaaaat Ik vind hem zeker een knapperd, en hij heeft egt een leuke serie: Prisonbreak

Ik ben nieuwsgierig hoe de echte Mo eruit ziet

[lifeless]

65. Haar laatste woorden


Tino

Tino gooit de tassen met zijn nieuwe aankopen op de achterbank, en start vervolgens zijn auto. Nu de herfstcollecties binnen zijn, heeft Tino zo net bijna de hele PC Hooftstraat leeg gekocht. Het is een slechte eigenschap voor hem, want wie koopt er nou D&G’s in drie verschillende kleuren terwijl het hetzelfde model is?
Veel kan het hem niet schelen, hij moet er altijd perfect, en van top tot teen verzorgd, uitzien.
Het is vandaag een vrije dag voor Tino, en hij nam de gelegenheid zichzelf eens even goed te verwennen. Hij heeft de kapper al een bezoekje gebracht, en was nu eigenlijk van plan tot rust te komen in de sauna. Maar er zijn belangrijkere dingen dan dat. Nietsvermoedend wat hem deze dag zal brengen, zet hij koers in richting snelweg.
Zijn gedachtes dwalen automatisch af naar Lina. Haar lieve aandoenlijke gezichtje, haar perfect gevormde lichaam, haar aanstekelijke lach, haar zachte stem. Met een gelukzalig gevoel denkt hij terug aan gisterenavond.
Ze waren samen naar een nieuwe actiefilm gegaan, die Lina niet erg interessant leek te vinden. Halverwege de film was ze op zijn schouder in slaap gevallen. Ze sliep als een engeltje. Hij wilde haar na afloop niet wakker schudden, en kon zo wel uren naar haar kijken. Toen de lichten aangingen schaamde ze zich dood, en verzon gauw dat ze eventjes haar ogen had dichtgedaan, maar niet sliep. Maar Tino wist wel beter. Hij heeft haar zelfs verteld over zijn bijnaam, die afstamt van ‘Bottino’, wat buit in het Italiaans betekend. En toen realiseerde Tino zich dat hij helemaal weg is van dat Marokkaanse trutje met blonde krullen.
Toen de twee buiten aankwamen, regende het pijpenstelen. In eerste instantie wilde Tino haar zijn jas aanbieden, maar ze weigerde het aanbod subtiel af, en kroop in zijn jas met haar armen om zijn borstkast geslagen. Zo bleven ze een tijdje onder een afdakje staan. Het was krap, maar het was fijn haar zo dichtbij te hebben.
Als Tino aan deze fijne momenten denkt, denkt hij vervolgens automatisch aan Ramzi, en Tino’s perfecte humeur verdwijnt per direct. Ramzi blinkt uit in velen dingen. Hij verdiend geld met op zijn luie reet te zitten, heeft overal mannetjes voor, is slim, machtig, heeft aanzien, maar heeft bovenal status. Toch heeft Tino iets wat Ramzi niet heeft, noch ooit zal krijgen. Namelijk Lina. Iets wat hem ondertussen meer dierbaar geworden is dan al het voorgaande.

Tino stapt zijn dure wagen uit, en betreedt het Erasmus ziekenhuis die hij voortaan bijna dagelijks een bezoekje doet. Hij beseft dat dit de laatste momenten zijn met zijn dierbare moeder, en die wilt hij voor geen goud missen. Dit door Lina, zij heeft hem zijn ogen doen openen, en hij moest haar beloven dat hij zoveel mogelijk zou langsgaan.
Hij moest haar ook beloven dat hij zijn moeder zou vertellen dat hij van haar houdt, ook al laat hij dat soms niet blijken met zijn koele houding. Maar tot nu toe heeft Tino de woorden niet over zijn lippen kunnen krijgen. Hij heeft ze nooit hardop kunnen uitspreken, tegen niemand niet.
‘Faysal!’ roept zijn nichtje Sanae opgewekt, en met gespreide armen komt ze hem tegemoet.
‘Ewa kleintje!’ begroet Tino, en hij aait haar over haar bol. Een aantal jaren geleden is de zus van Tino’s moeder, Tino’s tante, plotseling overleden, Sanae was nog maar klein. Tino’s moeder heeft geen seconde getwijfeld en stond erop dat Sanae bij haar zou intrekken. Ze had verder niemand, geen broers of zussen, en geen vader die er voor haar kon zijn aangezien die een jaar eerder was vertrokken naar Marokko, waar hij waarschijnlijk hertrouwde. Tino ziet zijn nichtje niet vaak, maar Sanae is als een soort zusje, en zijn moeder is een soort surrogaat moeder voor Sanae geworden.
Nu Tino’s moeder op sterven ligt, verliest Sanae tot twee keer toe een moeder, en ze is er helemaal kapot van. Sanae is een rustig meisje, die zich met name bezig houdt met haar studie en toekomst. Ze is een van de weinige Marokkaanse meisjes van tegenwoordig, die wel goed bezig is, en haar verstand nuttig gebruikt.
‘Ze slaapt?’ blikt Tino even op zijn moeder die in een diepe slaap gedommeld is.
Sanae knikt, en pikt subtiel wat traantjes weg. ‘Ze is zo zwak Fays, ik denk niet dat het nog lang zal duren voordat ze er niet meer zal zijn,’ prevelt Sanae. ‘Ze was doodmoe. Ik was twee seconde naar het toilet, en toen ik terug kwam, was ze in slaap gevallen.’
‘Ze heeft wat rust nodig,’ denkt Tino. Sanae knikt begrijpend, en aait haar surrogaat moeder over haar voorhoofd.
‘Ik kan niet geloven dat ze er straks niet meer zal zijn. Dan heb ik helemaal geen moeder meer. Geen moeder, geen vader. Alleen jij, en Fadel, die ik ook bijna nooit zie. Ramzi is te druk, en kijkt haast nooit naar me om, en Nordin is getrouwd. En dan Fays?’ snikt Sanae emotioneel. ‘Dan heb ik niemand meer. Waarom wordt iedereen, die me zo enorm dierbaar is, afgenomen? Waaraan heb ik het verdiend? Waar heeft zij het aan verdiend? Ze heeft zoveel mensen die ze zal achterlaten en kapot zullen gaan van verdriet, waarom zij Fays? Waarom verdomme zij?’
Sanae’s woorden breken zijn hart. Hij had gehoopt haar deze vragen te kunnen beantwoorden, maar hij kan niet de juiste woorden vinden haar gerust te stellen. Plotseling schieten zijn moeders ogen wagenwijd open, ze is klaarblijkelijk ontwaakt en ziet er verschrikt uit, alsof ze zo juist is ontwaakt uit een nachtmerrie. ‘Wat is er?’ vraagt Sanae ietwat panikerend.
Een aantal traantjes biggelen over haar wangen, eerst een, dan twee, en vervolgens blijven ze maar komen. Haar gesnik gaat over naar luid gehuil, maar geen Tino, noch Sanae, weet wat de aanleiding hiervan is. Sanae probeert haar gerust te stellen, maar niets schijnt te werken.
Opeens pakt moeder Tino’s hand stevig vast, alsof ze hem nooit meer wilt loslaten, en kijkt haar zoon diep in de ogen aan. ‘Ik krijg vreemde dingen binnen mijn zoon,’ verteld ze door haar snikken heen. ‘Vreselijke dingen. Neem afstand van haar, alsjeblieft, ik smeek het je. Het is voor je eigen bestwil, en die van haar.’
‘Wat voor dingen?’ vraagt Tino ernstig.
Moeder begint nu nog harder te snikken. ‘Dit is het laatste wat ik je vraag. Dit is mijn laatste wens.’
‘Maar waarom?’ verheft Tino nu zijn stem. Moeder zwijgt, en begint zwaarder te ademen. Ze houdt haar hand op haar borst, en knijpt haar ogen tot spleetjes alsof ze pijn heeft. Een paar zweetdruppeltjes verplaatsen zich van haar voorhoofd naar haar hals. Op de hartmonitor is te zien hoe haar hartslag als een razende tekeer gaat.
‘Wat gebeurd hier?’ roept Sanae hysterisch, en gelijk is te zien hoe de hartslag op de hartmonitor over gaat tot een lange rechte streep, en een oorverdovende piep. Sanae begint te krijsen en te roepen, terwijl Tino niet weet hoe hij moet reageren, en er hulpeloos bij staat. Hij is in shock.
Nog geen twee seconde later stormen de artsen binnen, en worden Sanae en Tino bij zijn moeder weggehaald.

Sanae en Tino hebben een halfuur vol spanning op de gang zitten wachten, hopend dat hun moeder het gehaald had, wachtend op het moment de dokter hun wat dichterbij zou brengen. Sanae en Tino waren beide toeschouwer van dit akelige moment, die hun voor de rest van het leven op het netvlies staat gebrand. Aan het eind van de gang komt de dokter de kamer uit, waar ze zo net nog zaten. De blik op zijn gezicht voorspeld niet veel goeds. Sanae schiet overeind. ‘En? Hoe gaat het met haar?’
De dokter schudt zijn hoofd, en durft haar voor enkele seconde niet aan te kijken. ‘We hebben niets meer voor haar kunnen doen. We hebben ons best gedaan. Het lijkt er op dat ze is overleden aan een acute hartstilstand, we onderzoeken dit nog even. Het spijt me.’
Sanae’s wereld stort helemaal in. ‘Ya rabbi. Waarom?’ en ze valt huilend, brullend en krijsend in Tino’s armen. Ook Tino kan het niet meer droog houden, zijn moeder heeft het leven verlaten. Geheel onverwachts. Tino herhaalt in gedachten de woorden van de dokter, die hij niet helemaal tot zich kan laten doordringen. Een hartstilstand? Zijn moeder was kankerpatiënt, maar had een sterk hart. Hoe kan ze dan zo plotseling aan een hartstilstand overlijden? En dan haar laatste woorden die hem een rilling over zijn ruggenwervel bezorgen. De woorden die door zijn hoofd rondspoken. Tino houdt de dokter staande. ‘Dit kan niet. Jullie moeten een fout hebben gemaakt,’ wilt Tino zijn woorden niet geloven.
‘Het spijt me,’ zegt de dokter enkel, en hij kijkt Tino medelijdend aan. Tino begrijpt het niet. Dit kan niet waar zijn. Waren haar laatste woorden de aanleiding van haar hartstilstand?

[naamloos135]

Neeeeeeeeeee! ik hoopte echt dat ze nog een tijdje zou leven

[Mileila_moslima]

Mijn complimenten lieverd! Het was weer eens fantastisch.
Het is verschrikkelijk voor Tino&Sanae....
Je laat ons met veel vragen achter.. Het wordt met elk vervolg spannender. Ik vraag me weleens af hoe je dat voor elkaar krijgt.

[-KIEKEBOE]

*zucht* super meid, just like always!

[Mariam_Zinagirl]

omg uppppppppppp

[Amouna.]

IK hoop maar dat Tino aan de andere kant ook naar zijn moeder luistert. En die Sana, heb medelijden. Omg, waarom zit ik zo in een verhaal?

[naamloos135]

Wel zielig voor Lina. Maar misschien komen zij en Ouassim wel bij elkaar dan

[barboera_2ncia]

Ik ben nieuwsgierig hoe de echte Mo eruit ziet

Jaah ben ook wel benieuwd

Wel zielig voor Lina. Maar misschien komen zij en Ouassim wel bij elkaar dan

Neeeeee dat mag niet gebeuren, zij hoort gwn bij Tinooo

[Teshnieft]

Wauw prachtig geschreven!

[naamloos135]

Jaah ben ook wel benieuwd

Neeeeee dat mag niet gebeuren, zij hoort gwn bij Tinooo

Je hoorde wat zijn moeder zei hij moet afstand van haar nemen voor hun eigen bestwil

[barboera_2ncia]

Je hoorde wat zijn moeder zei hij moet afstand van haar nemen voor hun eigen bestwil

Omg waarum moest dit gebeuren

Ps. Geintje, komt denk k wel goed

[Inolvidable__]

Wauww. Alweer prachtig.

Erg zielig voor Tino.