Amira, ging door mijn hoofd. Hij had een foto van mijn zusje wat moet hij hier mee. Ze was slechts een aantal jaren jonger dan mij, namelijk 17. Ik keek hem even aan vroeg wat hij hiermee bedoelde. 'Ja, jij blijft hier' kwam uit zijn mond. 'En anders' zei ik met een trillende stem. 'Nou, wat denk je zelf' de tranen borrelde op na zijn woorden te horen. 'Ik weet waar ze op school zit, waar ze werkt, hoelang ze er elke dag overdoet om van school naar huis te gaan en andersom. Mijn mannetjes houden haar in de gaten' zei hij. Shit! shit shit shit! ging door mij heen, ik zat nu vast hier. Ik had nu geen uitweg, ik moest en zal hier blijven jegens mijn zusje. 'Waarom appie, waarom' vroeg ik hem. 'Waarom doe je me dit aan, waarom laat je me gewoon niet gaan' zei ik hem snikkend. 'Je bent perfect materiaal' zei hij. ik begreep hem niet, met fronsende wenkbrauwen keek ik hem aan, 'Materiaal, ik ben toch verdomme geen voorwerp' schreeuwde ik. Hij schonk me dat scheve lachje en keek me vreemd aan. Ik gooide mijn tas op zijn gezicht en huilde zo hard ik kon. 'Ik wil weg, weg van jou' 'Ga maar, maar treur dan niet als jij er achter komt dat ze er niet meer zal zijn' dat waren de harde woorden die uit zijn mond kwamen. Ik zakte in elkaar en zat nu op de grond als een verloren zwever, ik begreep het niet wat wilde hij nu van me. Hij kwam op me aflopen en hield me stevig bij mijn armen, hij liep met me naar achter en legde me als het ware op de bank. Hij maakte zijn broek los en die van mi ook. Ik keek hem angstig aan smeekte hem van nee. Maar hij deed waar hij zin in had. Hij keek me vol afschuw aan en behandelde me ruw. De pijn die door me heen ging was onbeschrijfelijk, het leek een eeuwigheid te duren. Maar na enige tijd was hij klaar en trok zijn broek weer omhoog. Was ik nou verkracht? dwaalde door mijn hoofd, de tranen stroomden zuidwaarts..
Verder??